ခုခ်ိန္ဆို နင္ေနထိုင္တဲ့အရပ္ဆီမွာ နွင္းေတြက်ေနတုန္းလား

ၾကည့္ျမင္တိုင္ေနျပည္ေတာ္
ဘံုေျခာက္ဆင့္ေပၚကေန
နင္ရွိတဲ့အရပ္ဆီ သမသတ္ေမွ်ာ္လိုက္ေတာ့
ကမၻာ့ေျမပံုမွာ
သတိရစိတ္ေတြ လင္းျဖာသြားေလရဲ႕။

ငါက က်ိန္စာသင့္ေနသူပါခ်စ္သူရယ္
ကိုယ့္၀ိညာဥ္ေတာင္ ကိုယ္မပိုင္တဲ့အျဖစ္နဲ႔
ျမိဳ႕ေဟာင္းၾကီးထဲမွာ မ်က္ခံုးလႈပ္လႈပ္ ရပ္တည္ေနပါတယ္။

ခုခ်ိန္ဆို
နင္ေနထိုင္တဲ့အရပ္ဆီမွာ ႏွင္းေတြ က်ေနတုန္းပဲလား
ငါကေတာ့
အျမင့္မားဆံုးအပူဒဏ္ေအာက္
ထီးတစ္လက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေနရဆဲေလ။

“နင္နဲ႔ငါနဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြပါ” ဆိုတဲ့စကားကို
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မွ ေျပာစမ္းပါကြာ
နင္လည္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ
ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခဲ့တာေပါ့။

တစ္ေန႔ညက
သိမ္းထားတဲ့ နင့္ဓာတ္ပံုေလးကို စိုက္ၾကည့္ျပီး
ညၾကီးမင္းၾကီး တရားထမွတ္ျဖစ္တယ္
အဲဒီတရားက ခ်စ္ျခင္းတရားပဲဆိုပါစို႔
“နင့္ရင္ထဲမွာ ငါရွိရဲ႕လား”ဆိုတဲ့ ဂါထာကို
အေခါက္တစ္ေထာင္ ဥံဳခံရြတ္ရင္း
နင့္အေပၚခ်စ္တဲ့အခ်စ္မွာ
ငါဟာ သိဒိၶေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္း ပ်ံသြားတာေတြ႕တိုင္း
ငါက အားငယ္စိတ္နဲ႔ ရပ္ၾကည့္မိတယ္
ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာေပါ့
ငါကလည္း ငါပါပဲ
ေလတိုက္လို႕ သစ္ရြက္လႈပ္ရင္ေတာင္
ခ်စ္သူကိုလြမ္းျပီး မ်က္ရည္၀ဲတဲ့ေကာင္။

အြန္လိုင္းေပၚက ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနတဲ့မီးလံုးေလး
ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာမလား
ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားနဲ႔ “အို..ေအး..ေအ” လို႔ ငါထရြတ္တယ္
ဒီမွာက ေန႔ဆို နင့္ဆီမွာ ည
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေတြက သိပ္မလွပါဘူးကြာ။

နင့္အေပၚထားရွိတဲ့ေမတၱာမွာ
ကာမတဏွာေတြေပ်ာက္ေနတာ
ငါ့ဘာသာေတာင္ ျပန္အံ့ၾသရတယ္
နင္က ငါ့ရဲ႕ ညီမေလးပါ
နင္က ငါ့ရဲ႕ဆင္ေပါက္ေလးပါ
နင္က ငါ့ရဲ႕ ေခြးပုေလးပါ
ပေလတုိၾကီးေရနစ္တဲ့အခ်စ္* နဲ႔ နင့္ကိုငါ ခ်စ္ေနမွာေပါ့။

ငါက ေခသူမဟုတ္ေတာ့
ဒုတိယတန္းအရြယ္မွာ
အတန္းေဖာ္မေလးတစ္ေယာက္ကို ရည္းစားစာေပးဖူးတယ္
အဲ့ဒီေကာင္မေလးကလည္း ေခသူမဟုတ္ေတာ့
အတန္းပိုင္ဆရာမကို သြားတိုင္တာေပါ့
ဆရာမက ငါ့စာကိုဖတ္ျပီး တခစ္ခစ္နဲ႔
ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကလည္း ငါ့စာကိုဖတ္ျပီး တဟစ္ဟစ္နဲ႔
ငါက အဲဒီတုန္းက
ၾကိဳက္တယ္ဆိုတာကို စာလံုးမေပါင္းတတ္ေသးေတာ့
စာထဲမွာ
“နင့္ကိုငါ ၾကတ္တယ္” လို႔ေရးေပးလိုက္တာေလ။

အဲဒီလိုပါပဲ ခ်စ္သူရယ္…
ဦးေဇယ်ာကို** က
ေနၾကတ္လၾကတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေဟာေနေန
ငါကေတာ့
နင္နဲ႔ပဲ “ၾကတ္” ခ်င္ပါတယ္။

မိုနာလီဇာအျပံဳးလွတယ္ဆိုတာ
အရက္သမားေတြ မူးေၾကာင္ရူးေၾကာင္ေလွ်ာက္ေျပာတာပါ
ဘယ့္ႏွယ္… မခ်ဳိမခ်ဥ္စပ္ျဖဲျဖဲလုပ္ေနတာၾကီးကိုမ်ား
ငါကေတာ့
“သူမအျပံဳးေလာက္လွတာ ဆယ္ကမၻာမရွိ
ထိုသို႔သာလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ထင္ေခ်၏” လို႔ ေရရြတ္ရင္း
နင့္ရဲ႕စီတန္းေနတဲ့ သြားျဖဴျဖဴေလးေတြကို
ႏႈတ္ခမ္းေရာ လူေရာ လြမ္းေနေတာ့တာပါပဲ။

ေရွးျမန္မာေတြ ကိုးကြယ္ၾကတဲ့
ကိုယ္ေစာင့္နတ္ ၁၂ ပါးထဲက
နံပတ္ ၇ နတ္ရဲ႕နာမည္က “ကညာယကၡ”တဲ့့
သမီးပ်ဳိကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာနတ္လို႔ေခၚတာေပါ့
ငါကလည္း
နင့္အနားမွာ ထာ၀ရေစာင့္ေရွာက္ရင္း
အလင္းေရာင္ေတြျဖန္႔မိုးေပးခ်င္ခဲ့သူပါ
( တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေကာက္ရိုးပံုေစာင့္ေခြးလို႔ေခၚၾကမွာေပါ့
  ခ်စ္သူသာရွိရင္ ဘာကိုမွ ငါဂရုမစိုက္ပါဘူးကြယ္ )။

ကြမ္းစားတာ သေဘာက်တယ္လို႔နင္ေျပာတဲ့အခါ
ကြမ္းယာကုလားေတြကိုယ္စား ငါက ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္
ထမင္းစားျပီးတိုင္း ကြမ္းထုပ္ေလးကိုျဖည္ကာ
ေဆးဖယ္ထားတဲ့ ကြမ္းတစ္ယာ
နင့္ကိုခြံ႕ေကၽြးမွာေပါ့။

ျပီးရင္ တို႔ေတြ တစ္ေရးတေမာ အိပ္ခ်င္အိပ္ၾကမယ္
ငါက နင့္ပါးေလးကို လက္ညိဳးနဲ႔တို႔ထိျပီး
ေရႊမင္းသမီးနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို တိုးတိုးေျပာျပ
နင့္ကိုေခ်ာ့သိပ္ရင္း အိပ္မက္ေတြလွပေစမွာပါ။

နင္ ႏိုးလာတဲ့အခါ
နင့္ရဲ႕ ညာဖက္လက္ကေလးကို ဖြဖြကိုင္ဆြဲ
သနပ္ခါးေရက်ဲလိမ္းထားတဲ့ ညေနခင္းထဲ
ခပ္ရဲရဲပဲ တြဲေလွ်ာက္သြားၾကမယ္ေလ
( အဲဒါဟာ ငပလီကမ္းေျခတစ္ေနရာမွာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ )။

အဲဒီလိုေလးေတြေပါ့ ခ်စ္သူရယ္….
ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ငါနဲ႔
အရူးၾကီးရူးခဲ့ရပါတယ္
ငါခ်စ္တဲ့ ဆင္ေပါက္ေလးအတြက္
ငါ ဒီကဗ်ာကို ေရးသားမိပါရဲ႕
နင္ကေတာ့ ကလစ္တစ္ခ်က္အသာႏွိပ္
ပြင့္က်လာတဲ့စာမ်က္ႏွာမွာ
ေကာ္မန္႔တစ္ခု၀င္ေပးျပီး
သူငယ္ခ်င္းတို႔ရဲ႕ ၀တၱရားကုိ ေက်ပြန္ေစရံု
မ်က္ႏွာေလးခပ္မႈန္မႈန္နဲ႔
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ေကြးေကြးမဲ့မဲ့
“ဟာသပဲ” လို႔ ထင္ခဲ့မွာေပါ့။

ရပါတယ္ကြယ္…
ငါကလည္း
ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို ရင္မွာပိုက္ျပီး
ခပ္မိုက္မိုက္ပဲ ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့ပါမယ္။

“တစ္ေန႔ ငါယူတဲ့ေယာက်္ားဟာ
နင္ပဲျဖစ္ေစရမယ္” လို႔ တဟားဟားရယ္ရင္းေျပာတဲ့
နင့္ရဲ႕ စကားေလးကို
အသည္းၾကားမွာ ထည့္ထားမိတယ္
ဒါဟာ
စစ္ခ်ီေတး တစ္ပုဒ္ေပါ့ခ်စ္သူရယ္
လာ….လာ…
ငါတို႔ေတြ မာန္ပါပါနဲ႔ ခ်ီတက္သြားရေအာင္။

ခုခ်ိန္ဆို
နင္ေနထိုင္တဲ့အရပ္ဆီမွာ ႏွင္းေတြ က်ေနတုန္းပဲလား
ျပန္လည္ဆံုေတြျခင္းဟာ
ရက္ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီ ၾကာလိမ့္ဦးမွာလား
အင္းလ်ားကန္ၾကီးက နင့္ကိုေမွ်ာ္ေနတယ္
ျပည္လမ္းမၾကီးက နင့္ကိုေမွ်ာ္ေနတယ္
၃၃လမ္းညေနခင္းက နင့္ကိုေမွ်ာ္ေနတယ္
ျပီးေတာ့…
ကဗ်ာထမ္းလမ္းေလွ်ာက္တစ္ေကာင္ကလည္း
နင့္ကို အေမွ်ာ္ၾကီးေမွ်ာ္ေနတာေပါ့ကြယ္။

နင္ကေတာ့….
ဆီးႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့
ျဖဴေဖြးစုိစြတ္ေသာ လမ္းမၾကီးေတြမွာ
အေႏြးထည္ပြက်ားက်ားေလး ၀တ္လို႔
ပူပင္ေသာကကင္းမဲ့စြာ
တလွတပေလး ျပံဳးေနဦးမွာပါပဲ။

အဲဒီအျပံဳးေလးေတြကို
ငါက ျမင္ေယာင္ရ
ရင္ခုန္ရ
လြမ္းေမာရ
ေၾကကြဲရ
ပင့္သက္ရႈိက္ေနရ
သက္ျပင္းပူေတြမႈတ္ထုတ္ရင္း ႏံုးလ်ေခြက်ရ။

ငါ နင့္ကို သိပ္သတိရတာပဲ ခ်စ္သူရယ္
အဲ့ဒီလို
ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားနဲ႔ ထပ္ေျပာမိျပန္တယ္
ခုခ်ိန္ဆို
နင္ေနထိုင္တဲ့အရပ္ဆီမွာ
ႏွင္းေတြ က်ေနတုန္းပဲလား။ ။

- ဥကၠာကိုကို -

* ပေလတိုၾကီးေရနစ္တဲ့အခ်စ္ – platonic love ကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
   သူမကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္သည္ တဏွာရာဂကင္းစြာရွိေခ်၏။
** ဦးေဇယ်ာကို – နကၡတ္သိပၸံအဖြဲ႕မွ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာရွင္ျဖစ္ပါသည္။